Sabètz totis que cada dimenjada de bon matin vau far de bicicleta. Es un moment de sofrença dins las montadas, mai sul planièr es un moment de charrada. Alara se contan entre ciclistas d'istòrias que degun sap pas se son vertadièras o messorguièras. L'autre dimenge, un ciclista originari de Pòlhas dins Èrau, contèt aquela istòria:
« Un jorn, la bruta e lo menut se'n van adobar lo palhèr de la bruta.
Alara, totes dos començan lo trabalh, e la bruta ditz al menut : anam portar un pauc de palha a Pechar mon chaval.
Lo menut davala, la bruta pren un molon de palha, e abans de l'escampar per la fenèstra, crida :- i a degun ?
E lo menut de li respondre:
- non... i pòdes anar !
Mas aquel colhon demòra plantat aqui e se pren lo molon sul cap ! »
vertadièra o messorguièra aquela istòria, quin sap...sabètz de colhons..n'i a de pertot...
adieu brave monde e al còp que ven
Ton istòria es possible que siá vertadièra i a de colhons d'en pertot.Ia un quicòm que compreni pas perque causir la sofrança.Mas òsca per l'esfòrç.Vas far concurénça a MICHEL DRUKer
RépondreSupprimerSas la reprovèrbi:
RépondreSupprimer"Onte que se n'ane un amòrri,
Serà totjorn en companha d'un piòt"
Joan-Luc serem pas jamai sol!!!