l'almanac Narbounes

Trobèri dins las archius de la familha una vielha revista que se sona "Almanac Narbounes" amb la data 1928,  aquel almanac qu' èra publicat per l'ochena annada, pòrta la marca dels "Felibres de la cigalo narbouneso". Costava 40 sòus.

Dins aquesta revista se troba en primièr un calendièr de l'annada 1928. Puèi trobam un fum d'informacions coma las fèstas  e las devocions del Narbonés. Las fèstas èran principalament al mes d'agost e l'ivèrn de novembre a genièr. Las devocions nos aprenon que caliá anar pregar a Nostra-Dama de Liessa a Fluris, per de que "Nostra-Dama de Liessa, i dona una plena bressa".  Puèi se troba las fièras e mercats dins lo Narbonés e dins las principalas vilas d'Aude. Enfin, i a un canton "del jardinièr amator" amb lo calendièr dels semenats.

Ja en aquesta epòca, una revista aviá besonh de finanças. La publicitat es pas absenta d'aquesta publicacion. Trobam de reclamas per un fum de magasins remplaçats uèi per las grandas surfaças. Per una publicitat de vin, "los Felibres de la cigalo narboneso" faguèron un pichon poèma que ditz:

"Poutounejem a pleno bouco

Lou vi, notre grand majoural

Vielhs, Jouvents, al tot dal barrat

Beguèm lo lach de nostro souco".

Bon, me diretz, en defora d'aquel tròç de poèma ont es la cultura de creacion aquí dedins? Mas es pas totalament absenta per de que se tròba una peça de teatre en verses que se sona "Ni gras ni magre" que conta l'istoria d'una filha a maridar que tròba amb son paire un biais de causir contra l'avís de la maire que volía que la filha causiguèsse entre dos cosins, un gras et l'autre magre... Mai la filha èra amorosa del medecin, e le paire faguèt lo malaut per lo faire dintrar dins la familha...

Doncas avètz compres qu'aquela revista èra pas trop seriosa e se termina amb qualques istòrias. Causiguèri aquel sermon d'un curat per vos: "Mous caris fraires, disio un curat, i coumpreni pas res. Quand vesi tant de belorio sus caps de las femnos, tant de bèlos raubos, tant d'automobilos dins lou vilage, me demandi out soun lous paures. E quand fau la quisto me demandi ount soun lous riches". Uèi quora vèsi las manifestacions contra la reforma de las retiradas me demandi ont son los rices... a creire que n'i a pas que de paubres...

adiu e al còp que ven