a cadun son biais de parlar la lenga...

Ont parlar Occitan????

Per ieu, pendent un moment, l'astre foguèt de poder parlar la lenga a l'ostal amb ma femna. Bon, èran pas de conversacions longas qu'aviam totes dos, mas per nosautres l'emplec de l'occitan èra un biais de parlar de còps dabans los enfants per dire quicòm que devián pas entendre. Disiam de frasas cortas. Mas coma èran de frasas cortas, que tornavan de longa, los dròlles comprenguèron, e alara l'occitan dispareguèt de l'ostal.

Doncas, per parlar occitan sens rason, aquò se pòt pas faire. Cal trapar una bona rason, o lo temps de se trempar dins la lenga. I aviá plan los parents, mai per eles, l'occitan èra perdut, degun aviá pas enveja de s'exprimir dins une lenga, que sonàvem lo patés, que servissiá pas pus per lo comerci o per la cultura de la vinha, tot aquò per dire que soi un enfant de mercadièrs e de vinhairons. E puèi quora mestrejas pas quicòm, as paur de parlar, e vertat qu'es melhor de sa calar que de dire de bestiesas.

Mas una solucion existís totjorn, e cal esperar lo bon moment. E enfin trobèri l'annada de ma retirada lo temps de passar a la lenga. I avia dos biaisses, lo primièr d'anar a l'universitat del temps liure, mas aquí t'endormisses per que i a pas de tòca, i a pas que de vièlhs, e puèi lo ser amb l'espòrt que fau soi crebat, et lo segond èra d'anar a la facultat al mitan dels joves per faire au mens una primièra annada de licéncia.

Doncas, ieu, causiguèri la segonda solucion, e vos pòdi dire qu'ara parli occitan dins un encastre que m'agrada. Aquò de segur, conneissi pas tot sus la lenga, urosament...es per aquò que contunhi a la facultat. Pensi que i a un fum de personas coma ieu qu'an un pauc de la lenga dins un canton de la clòsca e que pensan pas a la desrevelhar, que son colhons!

Anèm, vos cal butar lo cuol e venir parlar occitan, bogre d'ases....

Al còp que ven!