a cadun son biais de parlar la lenga...

Ont parlar Occitan????

Per ieu, pendent un moment, l'astre foguèt de poder parlar la lenga a l'ostal amb ma femna. Bon, èran pas de conversacions longas qu'aviam totes dos, mas per nosautres l'emplec de l'occitan èra un biais de parlar de còps dabans los enfants per dire quicòm que devián pas entendre. Disiam de frasas cortas. Mas coma èran de frasas cortas, que tornavan de longa, los dròlles comprenguèron, e alara l'occitan dispareguèt de l'ostal.

Doncas, per parlar occitan sens rason, aquò se pòt pas faire. Cal trapar una bona rason, o lo temps de se trempar dins la lenga. I aviá plan los parents, mai per eles, l'occitan èra perdut, degun aviá pas enveja de s'exprimir dins une lenga, que sonàvem lo patés, que servissiá pas pus per lo comerci o per la cultura de la vinha, tot aquò per dire que soi un enfant de mercadièrs e de vinhairons. E puèi quora mestrejas pas quicòm, as paur de parlar, e vertat qu'es melhor de sa calar que de dire de bestiesas.

Mas una solucion existís totjorn, e cal esperar lo bon moment. E enfin trobèri l'annada de ma retirada lo temps de passar a la lenga. I avia dos biaisses, lo primièr d'anar a l'universitat del temps liure, mas aquí t'endormisses per que i a pas de tòca, i a pas que de vièlhs, e puèi lo ser amb l'espòrt que fau soi crebat, et lo segond èra d'anar a la facultat al mitan dels joves per faire au mens una primièra annada de licéncia.

Doncas, ieu, causiguèri la segonda solucion, e vos pòdi dire qu'ara parli occitan dins un encastre que m'agrada. Aquò de segur, conneissi pas tot sus la lenga, urosament...es per aquò que contunhi a la facultat. Pensi que i a un fum de personas coma ieu qu'an un pauc de la lenga dins un canton de la clòsca e que pensan pas a la desrevelhar, que son colhons!

Anèm, vos cal butar lo cuol e venir parlar occitan, bogre d'ases....

Al còp que ven!

lo Garrigal

LES DIABLES DE LA GARRIGUE : la création
envoyé par lacrouze. - Regardez la dernière sélection musicale.
I a quicòm mai de descobrir dins la cultura occitana que la literatura, la gramatica, la civilizacion, la linguistica, pas que tot aquò nos confla mas que la musica d'òc es pas absenta e que benlèu sera, per la majoritat dels occitans e d'unes que son de novels estatjants del nòstre bèl pais, un biais de faire viure la lenga o de la descobrir. Cal saber que la majoritat dels grops de musica òc son sus « deezer », doncas se pòdon pas ignorar.

Tot aquò per dire que m'agradam de grops de musicians coma Massilia Sound System, los Fabulos Trobadors, Mauresca, et un autre qu'es originari de Puèg-Serguier, sabètz mon pais a costat de Besièrs.

Aquel grop que se sona Goulamas'k, fa mai que d'espectacles sus scèna, fa tanben un espectacle de carrièra sul tèma del Garrigal, istòria d'un mostre nascut de l'amor de la reina dels garris e d'un gal, que sortis solament al clarebrun. Aquel grop coma los autres mescla l'occitan e lo francés, mas coma diguèri a la debuta cal pas oblidar que per faire passar una cultura se cal metre al nivèl dels autres...

Se volètz anar pus luènh, podetz anar a Capestanh faire la festa...

bona annada

Cercavi dempuèi un brave moment qualques paraulas originalas per los vòts d'aquela debuta d'annada, pas res sus internet, pas mai a la bibliotèca universitària, pas pus a la mediatèca, e finalament quand coma vosautres me butèri lo cuol per far los devers per la dintrada trobèri dins...

e uèi a tu lector te désiri que

« siegues plen coume un iòu,

siegues bon coume lou pan,

sage coume la sau,

dre coumo uno brouqueto »

e lo demai vendrà tot sol...

francament i a de moments que cèrqui luènh de causas que son a costat... de que teni dins los uèlhs??? es coma quand vau a la facultat e que de matin « cèrqui un plaça » per la veitura, mai sus aquò ne'n dirai pas mai, i a pas que qualques personas que o sabon...

doncas bona annada a totas e a totes...

lo Joan-Luc

Aquò me confla...

Dempuèi qu'aprenguèri a reconéisser la diglossia, e que me diguèron que los occitans coneguèron una diglossia de conflicte, agachi de tot costat per observar la vida de las lengas minoritàrias. Seguissi tanben de prèp l'evolucion del catalan e de l'occitan en Catalonha espanhòla, subretot perque sèm pas fotuts en França d'avançar sus aquel subjècte. Crèsi ara que nòstra lenga serà deman une lenga apresa e que ne'n demorarà pas gaire de locutors de la lenga mairala, mai l'essencial es de salvar quicòm, es per aquò mai que mai que la lenga deu pas desaparéisser de l'environament (panèls de vilas, de carrièras,...). Aprenguèri tanben tot lo mau que se donèt l'Estat per suprimir lo bilinguisme e recampar las lengas regionalas al pus prigond de l'istòria. Mai ara me fa cagar qu'aquel Estat poguèsse far apréner qualques jorns que venon, una lenga importada sus lo territòri francés. Me diretz de qué vòl dire lo Joan-Luc amb totes aqueles rasonaments. E ben...pecaire ...vos cal anar sus aquel ligam
http://www.youtube.com/watch?v=FCQwAQovitQ 

per escotar un politic qu'assegura que cal apréner deman l'arab tre la debuta del collègi per que aquela lenga es pro parlada dins lo monde, mas tanben per pas que los locutors d'aquela lenga que demòran en França o que vendran deman se sentiguèsson pas perduts e que poguèsson discutir amb aqueles colhons de franceses que pel moment comprenon pas res a l'arab. Mas benlèu que comprenguèri pas tot, la solucion es que nos cal transformar en immigrants, e nos cal dire que comprenèm pas res al francés, e que per nos ajudar, tot lo nòrd de França, teni pas res contra los parisians, los chti e los autres, deurà seguir un ensanhament en lenga d'òc per ajudar nòstra integracion qu'es pas terminada. Mas cresi que m'engani, non...

Bon tot aquò per dire que nòstres parents an trapat de bofas a l'escòla per arrestar de parlar patés, e qu'ara nòstres enfants van trapar de bofas a la meteissa escòla per apréner l'arab. I compreni pas res, ten... me'n vau far un torn de bicicleta aquò me calmarà.

Adieu e al còp que ven.

Bonas festas de fin d'annada a totes.

letra al paire Nadal

Paire Nadal

Aquò fa un brave moment que vos escriguèri pas pus, sabetz a mon atge ai pas mai quicòm a demandar, soi pro grand per m'assegurar. Mai ara, dempuèi l'an passat qu'anèri a la Facultat de Letras Pau Valeri de Montpelhièr, cambièri de vida, e de còps me cal butar lo cuòl per seguir los corses en lùoc de far de bicicleta, de golf e de bons repais asagats de rosat amb los collègas ...Segur qu'aquela novèla vida m'agrada plan, mai vos cal m'adjudar e subretot per faire plasèr a la profesora de « Practica de la lenga »...que se sona la Melania (se voletz veire son blog (pas trop serios, mai lo cal veire), l'adreça es: http://melanizetofre.blogspot.com/)

La bicicleta m'assegurèt totjorn una bona forma olimpica, que i a pas un jove que me pòt pas seguir dins la montada del Mont Aigoal (25 km), e lo golf me pemetèt de conservar mon flèuma britanic, mai amb l'atge perdiguèri qualques neurònas.

Doncas vos demandi de m'ajudar per arrengar un pauc mas notas del primièr semestre e me faire passar dos neurònas per me permetre:
de pas jamai prononçar la R a l'infinitiu
de pas pus mesclar la primièra, la segonda e la tresena persona del singular.

Una liurason a la fin de l'annada me sufís, pòdi passar aprèp los enfants, mai de segur vos cal venir a l'ostal abans lo 27 de genièr de 2011 qu'aquel jorn me cal anar a Radiò Lengadòc amb los autres estudiants (sabetz La Laurencia, la Carlota, la Manon e l'Arviè) per enregistrar una emission e me cal pas enganar, senon mèfi a la Melania...que benlèu me tirara las aurelhas ...per lo pel se pòt totjorn correr perquè soi rasat de près...

Subretot compti sus vos, e vos merceji plan.

Bonna fin d'annada e bonas festas!!!

signat: lo Joan-Luc

PS: Benlèu podretz ajustar un neuròna de mai que me servira pus tard qu'aquela segonda annada me pren lo cap...Traparetz a costat de la chiminèia una bona botelha de rosat...es per vòstre...

la tineta

Fins a las annadas 60, i aviá pas cap de tot a togat e pas mai de ministeri de l'ecologia... Cada matin, una tineta fasiá lo torn dels vilatges per recuperar las aigas usadas...de la nuèit. Un cabal tirava aquela tineta. Era un biais d'escampar de salopariás, mai tanben un moment de convivialat entre vesins, las femnas amb lors ferrats d'una man e lors pichons de l'autra charravan entre elas quora esperavan la tineta.

I a un fum d'istòrias a l'entorn d'aquela tineta. Vos ne'n propausi una que me contèt mon grand.

Teodòr l'escobaire èra un personatge celèbre del vilatge que lo teniá coma un sòu nòu. S'atemava a son trabalh. Lo matin passava amb la tineta, l'aprèp-mièjorn escobava las carrièras, e recampava las escobilhas.

Son equipament èra fornit per la comuna. Aviá una pala, una escoba, una tineta e un cabal pas tròp jove que s'apelava «Timonièr ». Lo grand problèma de Teodòr èra son lengatge quora parlava a son cabal. La causa èra pas ordenari. Per faire arrestar lo cabal, sufisiá de dire « hò ». Mai per lo faire avançar, èra un problèma. Podiatz dire « hu », « Timonièr » avançava pas. Doncas, Teodòr sortissiá un lengatge tant grossièr qu'o pòdi pas dire, e lo cabal tirava sul còp la tineta.

Las devòtas del vilatge escriguèron al conse. Aquel faguèt pas res. Un jorn, lo rector sonèt Teodòr e li diguèt: « Teodòr sès un brave òme, mai fai mèfi al lengatge, es pas un modèl per los pichons e tanben per las gents. Cal cambiar lo biais de faire avançar lo cabal ».

Mai, Teodòr faguèt veire al capelan que lo cabal avançava pas quora disiá « hu ». Aprèp qualques « macarèl » e autras grossieretats lo cavalh se partiguèt. Alara, lo capelan diguèt à Teodòr de metre una campanèla sul tamborèl.

Dempuèi, dins lo vilatge quora la campanèla sona, las femnas dentran los enfants et las devòtas se tancan las aurelhas.

Adieu e al còp de ven, sens oblidar lo rosat...

puòg Sant Lop

Cada annada, lo mond dels vilatges a l'entorn del puòg Sant Lop montavan a la cima lo dètz-e-nòu de març, jorn de la San Josèp. Èra lo grand jorn de l'annada e una tradicion. Cadun avia sa tòca, se passejar, faire un bon repais, o faire devocion. Mas per totis èra una festa.
Lo dètz-e-uèch dins la serada, sentissia bon lo polet rostit, las salssissas grasilhadas, cadun preparava sa saqueta per l'endeman, sens oblidar lo vin.
Lo dètz-e-nòu de matin, tot lo monde èra al rendètz-vos, joves et vièlhs, e la montada començava. De cada vilatge a l'entorn del puòg, la marcha se perseguissiá fins a la Croseta, crosada dels camins de Sant Mateu, de Sant Joan, e de Cazavielha.
A la Crozeta i avia une crotz, primièra estacion del camin de Crotz. Los pelegrins los pus fervent recitavan lo camin de Crotz fins a la granda crotz clavada a la cima. Per los estajants dels vilatges del puòg Sant Lop, aquela crotz èra lor torre Eiffel, lor estatua de la Libertat, lor Crist de Rio, èra lo centre del país.
Un còp ailamont, i avia la messa. Pas dins la capèla, perque i avia tròp de monde. Se ditz que la messa èra celebrada sus un peira consacrada que pesava catòrze kilos, montada dempuèi la Croseta per una sola femna que voliá pas èstre ajudada.
Los non-praticants anavam cercar d'espargues:
« Justin, vas a la messa? »
« Non, vau amassar d'espargues, remplis mai lo ventre... »
Aprèp la messa, la costuma èra de prendre lo repais entre estajants d'un meteis vilatge. Quora lo vent bufava del nòrd, los òmes escampavan lors capèls dins lo precipici. Lo capèl pres dins un revolum, s'envolava e tornava...mai pas totjorn...alara adiu lo capèl...
I avia una autra costuma, aquela del clavèl... Las filhas que se volian maridar dins l'annada, tocavan lo clavèl de coire clavat a la cima, e prononçavan:

« Bon, Sant Lop

vòli un espos

brave coma Sant Josèp

Santa Maria

l'aimarai

tota ma vida. »

Ara, la tradicion a desparèissuda e lo darrier romavatge data de mil nòu cent sesenta dos.


Vau pas dire un còp de mai que tot se fot lo camp, perque n'i a que van deprimir...

Adieu e al còp que ven e bona santat amb un còp de rosat...